O pasado mes de xullo Inés Rey recibiu en María Pita a Luisa Varela, a presidenta da Federación de Asociacións Veciñais da Coruña e Área Metropolitana, colectivo do que poucos poden identificar a súa utilidade. O caso é que entre sorrisos e parabéns, a alcaldesa a través dos seus medios de propaganda fixo fincapé en que entre os seus ámbitos de funcións para o novo mandato figuraba, tal e como se apunta na web do Concello, a das Relacións veciñais e Barrios. Coma se fose algo excepcional para unha rexedora.
Así que Rey anunciou que desde setembro (vese que no verán os veciños e os barrios non merecen a súa atención) ía realizar encontros periódicos coas asociacións veciñais da cidade para coñecer de primeira man reclamacións e suxestións. “Levaba a intención de presentarlle unha proposta nesa liña, pero xa mo dixo ela, así que estupendo”, resumiu Varela tras a reunión.
Inés Rey anunciou visitas aos barrios en consecuencia a esa nova función que asume. Unha maneira tamén de deixar claro que durante longos meses non pisou a rúa máis que o indispensable. Din os que a trataron nalgunha das súas contadas escapadas aos barrios (en o Castrillón tivo unha tan soada que non quedaron moitas máis ganas de saír do despacho), que a rexedora ten un problema de pel coa xente, que no man a man inicial saca a relucir un certo encanto para logo exhibir as uñas cando relocen suxestións ou reivindicacións. Por iso chamaba a atención que asumise tan pizpireta o seu novo rol.
Pero a realidade leva por diante as promesas. Empeza novembro e nada se sabe desas reunións barriais da alcaldesa. E xa empeza a resoar unha interrogante:
U-la alcaldesa dos barrios?